Basic HTML Version
37
życia jednostek i całych społeczności, zwiększanie spójności społecznej, ograniczanie ekskluzji
[Hooper 2001]. Natomiast z negatywnych skutków można obawiać się pewnej komercjalizacji
działań, która może mieć charakter społeczny lub jednostkowy. Może też następować
modyfikacja natury samego wydarzenia, która ma na celu osiągnięcie większego
zainteresowania turystów [Ritchie 1984, s. 261].
Empirycznym uwiarygodnieniem powyższych teorii dotyczących pozytywnych aspektów są
dane z Barcelony. Po igrzyskach zorganizowanych w mieście w 1992 roku stwierdzono wzrost
udziału nowych grup społecznych w sporcie. Odnotowano wzrost liczby nowych osób
korzystających z miejskich centrów sportu o 46 tysięcy; nastąpił też zauważalny wzrost udziału
kobiet w zajęciach sportowych, z 35% w 1989 do 45% w 1995 [Malfas, Theodoraki, Houlihan
2004, s. 214], a więc aż o 10pkt%. Ponadto, w 1994 r. ponad 300 tys. osób brało udział
w ulicznych wydarzeniach sportowych [Truno 1995]. Uważa się, że wzrost partycypacji
społecznej Katalończyków był efektem zwiększenia ducha społeczności lokalnej, wywołanego
igrzyskami. Zbliżone skutki wskazywano po olimpiadzie w Atlancie, podkreślając, że
spowodowała ona wzrost poczucia narodowej dumy, a 93% społeczności stanu Georgia
uważało, że miała pozytywny wpływ na ducha społeczności lokalnej [Stevens, Bevan 1999].
Psychologicznym
efektem przeprowadzenia wielkiej imprezy bywa wzrost poczucia lokalnej
dumy i jedności społeczności lokalnej. Jednakże można wymienić również konsekwencje
negatywne, takie jak tendencja postaw defensywnych dotyczących regionu oraz znaczne
prawdopodobieństwo zaistnienia nieporozumień prowadzących do różnego stopnia napięć
między społecznością lokalną a turystami [Ritchie 1984, s. 261]. Te kwestie są bardzo trudno
mierzalne, w literaturze nie ma wyników reprezentatywnych badań w tym zakresie.
Polityczne
znaczenie organizacji wielkich wydarzeń sprowadza się do większej
międzynarodowej rozpoznawalności regionu i jego walorów. Polega także na propagowaniu
wartości wyznawanych przez rząd i ludność lokalną [Ritchie 1984, s. 261]. Należy podkreślić,
że decyzja o ubieganie się o organizację wielkich imprez ma charakter polityczny. Prawo do
organizacji, z wyjątkiem mistrzostw w piłce nożnej, przyznawane jest miastom. Pojedyncze
miasta czy nawet regiony zazwyczaj nie są w stanie udźwignąć obciążeń finansowych jakich