38
wymaga przygotowanie imprezy. Stąd konieczne jest wsparcie finansowe rządu danego kraju,
a więc akceptacja ubiegania się regionu/miasta o imprezę. Wiąże się to z próbą osiągania
własnych celów politycznych czy ekonomicznych, prowadzenia pewnych rozgrywek.
Z pewnością istnieje też coś, co określa się w literaturze jako czynniki mikro polityczne.
Poszczególne osoby, wysoko postawione, próbują budować swój kapitał polityczny
i wizerunek, z wykorzystaniem wielkich imprez [Berbeka 2004, s. 55].
Istnieje też zagrożenie ekonomicznego wykorzystywania lokalnej społeczności w celu
zrealizowania politycznych ambicji władz oraz wypaczenie prawdziwej natury wydarzenia by
wyrazić polityczne opcje danej władzy.
Przykładem badań empirycznych podjętych w celu określenia pośrednich efektów jest praca
H. Preuss’a [Preuss 2004], w której autor stara się wykazać jak Letnie Igrzyska Olimpijskie
w Seulu w 1988 wpłynęły na poprawę międzynarodowych stosunków Korei Południowej
z krajami jeszcze wtedy komunistycznymi oraz na wzrost świadomości koreańskich wysoko
przetworzonych produktów na rynku międzynarodowym.
Reasumując, należy podkreślić, że wpływ wielkich wydarzeń na region recepcyjny zależy od
[Higham 2005]:
•
rodzaju dyscypliny sportowej – sporty niszowe przyciągają znacznie mniej widzów,
istotne są różnice w popularności dziedzin w zależności od kraju bądź kontynentów,
•
wielkości imprezy – przytaczany wcześniej podział na mega-events oraz small-events,
•
sposobu zorganizowania oraz długości trwania zawodów – zwykle większe imprezy
trwają około miesiąca (igrzyska olimpijskie, mundial), pozostałe są krótsze (mityngi
lekkoatletyczne, turnieje tenisowe, wyścigi kolarskie) bądź rozgrywane regularnie (ligi
siatkarskie, piłkarskie),
•
narzędzi promocji oraz marketingu turystycznego,
•
poziomu rywalizacji – od najniższych szczebli na poziomie regionalnym, poprzez
krajowe aż do międzynarodowych,
•
istnienia infrastruktury towarzyszącej, która pozwala na wykorzystanie wolnego czasu,