Basic HTML Version
61
imprezy sportowej. Udana organizacja mistrzostw to nie tylko wielki krok do przodu
w zakresie infrastruktury sportowej, ale szansa na wykreowanie nowego wizerunku państwa
i miast organizatorów. Zaletą takich widowisk dla gospodarki narodowej jest
rozreklamowanie państw – organizatorów, ich prezentacja na arenie międzynarodowej.
Dobrze przeprowadzona kampania może doprowadzić nawet do wzrostu zaufania do handlu
z danym krajem [Matzke 2012]. Jest również okazją do przełamania funkcjonowania
określonych stereotypów i budowy nowego wizerunku państw organizatorów.
2.4.
EURO 2012
2.4.1.
EURO 2012 - historia kandydatury polsko – ukraińskiej
Pomysł wspólnej organizacji finałów Mistrzostw Europy w 2012 roku zaproponowała strona
ukraińska w 2003 roku. 27 września tego roku prezesi federacji piłkarskich obu krajów
podpisali we Lwowie stosowne porozumienie w tej sprawie. Wspólną ideę poparli ówcześni
prezydenci obu krajów Leonid Kuczma i Aleksander Kwaśniewski [Kwiecińska, Duda 2011,
s. 96-97].
25 stycznia 2005 roku rząd polski przyjął stosowną uchwałę, popierającą współorganizowanie
z Ukrainą piłkarskich Mistrzostw Europy (ME) w 2012 roku. Rada Ministrów zagwarantowała
w niej współpracę z Polskim Związkiem Piłki Nożnej (PZPN) w zakresie organizacji turnieju.
Sześć dni później, czyli 31 stycznia 2005 roku PZPN oficjalnie zgłosił do UEFA kandydaturę
Polski do organizacji, wraz z Ukrainą, turnieju finałowego ME w 2012 roku. Podobny wniosek
złożyła oddzielnie federacja ukraińska, a w obu dokumentach znajdowały się adnotacje, że
organizatorem Mistrzostw Europy będą wspólnie Polska i Ukrain
. Oprócz Polski i Ukrainy
chęć organizacji ME zgłosiły jeszcze: wspólnie Chorwacja i Węgry, a także Grecja, Włochy,
Rumunia, Rosja, Turcja i Azerbejdżan. Swojej oferty nie złożyły Szkocja i Irlandia Płn., które
wcześniej wyrażały chęć organizacji turnieju. Później wycofała się Rumunia.
11
http://sport.wp.pl/kat,37154, dostęp 26.10.2012.